اختراع برق

اولین برخورد انسان با الکتریسیته رو باید به عصرحجر یعنی مشاهده صاعقه و برخورد اون با زمین دونست. اما اولین سرنخ ها به سال 2750 قبل از میلاد مسیح   برمیگرده که مصریها درباره خطر مواجهه با موجودی بنام «ماهی برقدار» یادداشتهایی بجا گذاشتن. مدارکی هم موجوده که تمدن باستانی اطراف مدیترانه از جذب اشیاء ریز و سبک توسط کهربا بعد از مالش دادن، مشاهداتی داشتن. بهرحال اینها فقط در حد مشاهدات عادی بود و اولین مشاهدات و نظریات علمی در 600 سال قبل از میلاد توسط تالس با کهربا انجام شد؛ اما او به اشتباه فکر کرد که پس از مالش، کهربا مثل آهن ربا مغناطیس میشه. بعدها این طرز فکر عوض شد و الکتریسیته از مغناطیس جدا شد اما دقیقاً مشخص نیست که در این دوره از تاریخچه الکتریسته دقیقاً چه اتفاقاتی افتاده و تنها اثر باقی مونده یک کوزه عجیب از دوران پارتی ها (قوم ایرانی) بنام باطری بغدادی یا باطری پارتیه. این کوزه از یک میله آهنی و یک استوانه مسی تشکیل شده که با مفتول های فلزی کشف شده کنار اون (به احتمال زیاد بعنوان رابط و اتصال) اگه اون رو یک باطری در نظر بگیریم میتونسته توانی در حدود 0.5 ولت تولید کنه. اما بهرحال الکتریسیته پس از این دوران هیچ پیشرفتی نکرده که نشون دهنده اینه که اختراع این باطری حاصل اتفاق و تجربه بوده و مختراعان اون هیچ مبنا و توجیه علمی برای اون نداشتن و دقیقاً هم مشخص نیست که به چه کاری میاومده.

تاریخ واقعی الکتریسیته از 1600 پس از میلاد توسط «ویلیام ژیلبرت» و مطالعات اون بر روی کهربا شروع میشه که برای اولین بار از این جاذبه با عنوان electricus (مشتق از نام لاتین کهربا) نام میبره. بعد از او «اوتو ون گریک» ماشینی ساخت که از یک گلوله گوگردی تشکیل شده بود و وقتی میچرخید بسرعت الکتریسیته تولید میکرد. «استفان گری» ثابت کرد که فلزات هادی خوب جریان الکتریسیته هستند. «دوفای» الکتریسیته مثبت را از منفی جدا کرد و پس از آن دانشمندان زیادی ماشین های الکتریکی ساختن و حتی تونستن لوله هایی شیشه ای که از گاز کم فشار پر شده بود رو روشن کنن و بدن همدیگه رو برقدار کنن و جرقه تولید کنن و برای اولین بار شوک الکتریک مصنوعی رو تجربه کنن تا جاییکه ماشین «دوک دوشلن» جرقه ای بطول 60 سانتیمتر میداد. بعد از اون در سال 1745 «بطری لید» در یک زمان و بطور مستقل توسط «فون کلایست» و «موسش بروک» اختراع شد و اون چیزی نبود جز یک میخ که داخل ساغری از آب یا شراب قرار داشت. این ساغر پس از برقدار شدن توسط ماشین الکتریکی بسیار خطرناک میشد و دست زدن به میخ میتونست کشنده باشه. سپس در بین سالهای 1785 تا 1789 «کولن»اکتشافات خودش رو منتشر کرد و ثابت کرد که قانونی مشابه جاذبه نیوتنی بر جاذبه الکتریکی حکمفرماست.

در سال 1780 لویی گالوانی در آزمایشگاهش مشغول تشریح قوباغه ای به قصد کشف منشأ الکتریسیته حیوانی (مثل ماهی برقدار) بود و یکی از شاگردانش هم با ماشین الکتریکی کار میکرد که ناگهان انقباض عضلات قورباغه توجهش رو جلب کرد. این انقباضات هر بار که ماشین الکتریکی جرقه میزد انجام میشد. بنابراین به این فکر افتاد که قورباغه رو به برق گیر آویزون کنه تا ولتاژ قویتر صاعقه بهتر بتونه این مطلبو اثبات کنه و مشاهده کرد که با عبور هر ابر بارونی انقباضات انجام میشه. در تجربه بعدی نعش قورباغه رو به بالکن فلزی خونش وصل کرد ولی هیچ نتیجه ای نگرفت اما هنگامی که خواست با انبر مسی نعش قورباغه رو از بالکن جدا کنه انبر با بالکن تماس پیدا کرد و بدن قورباغه منقبض شد (1786). اما گاوانی هیچ وقت نتونست توجیه خوبی برای اون پیدا کنه و فکر میکرد که الکتریسیته از بدن قورباغه تولید شده.

در نهایت الکساندرو ولتا پس از مباحثه با گالوانی این اتفاق رو اینطور توجیه کرد که الکتریسیته بدلیل برخورد گاز انبر مسی با بالکن آهنی تولید شده و راه اثبات اون هم حذف کردن قورباغه از محیط آزمایشه. سپس یک سکه ی نقره ای و قطعه ای مدور از روی رو جایگزین آهن و مس کرد و بین اونها رو با پارچه ای پشمی آغشته به اسید فاصله انداخت که نه تنها جرقه تولید میکرد بلکه برخلاف ماشین های الکتریکی قبلی جریانی ممتد و یکنواخت از الکتریسیته تولید میکرد (1800). ادامه این داستان طولانی در نهایت به کشف القای الکتریکی توسط «میشل فارادی» و ساخته شدن اولین ژنراتورها شد.

بنابراین این ولتاست که مخترعه جریان برقه نه ادیسون. اما چرا ادیسون رو مخترع برق میدونیم دلیلشو خودمم نمیدونم!!!! در واقع ادیسون مخترع لامپ التهابیه نه برق و اگه هم فارادی نبود باطری های ولتا هیچ وقت نمیتونستن الکتریسیته رو به این وفور و ارزانی تولید کنن. بنابراین میشه گفت:

ولتا=مخترع پیل الکتروشیمیایی
ادیسون=مخترع لامپ
فارادی=مخترع ژنراتور

بنابراین سه تاشون با هم میشن لامپی که بالای سرت روشنه هرچند که مردم عادی فقط نقطه آخر یعنی فقط لامپو میبینن.