تلوزیون های مدرن جهان

انواع نورهای پس زمینه در صفحه نمایش های LCD
  
صفحات کریستال مایع به خودی خود نوری تولید نمی کنند و برای روشن کردن آنها باید از نورهای خارجی استفاده کرد . البته برای دیدن صفحات نمایش LCD بسیار ساده ، می توان از نورهای خارجی به صورت بازتابی استفاده کرد ، LCD های معمولی که در ابزارهایی مانند مانیتورها و تلویزیون ها مورد استفاده قرار می گیرند برای روشن کردن زمینه خود از فناوری های متفاوتی استفاده می کنند که از مهمترین آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد :
ـ لامپ هایی التهابی ( مثل لامپ های قدیمی مورد استفاده برای روشنایی محیط )
ـ دیودهای نورانی یا LED ها
ـ پانل های الکترولومینسنت Electro Luminescent ELP
-لامپ های فلورسنت با کاتد سرد(CCFL)
ـ لامپ های فلورسنت با کاتد گرم ( HCFL )

اشاره :

به جزء ELP ها که نور را در تمامی سطوح به صورت یکنواخت پخش می کنند ، سایر منابع نوری به دلیل این که نور تولیدی توسط آنها متمرکز است ، باید از یک پخش کننده برای پخش یکسان نور در تمام صفحه استفاده کنند . ( تصویر یک )
لامپ های التهابی هنگامی مورد استفاده قرار می گیرند که نیاز به نور درخشندگی بسیار بالا در نمایشگر وجود داشته باشد ، اما عمر محدود این لامپ ها و حرارت بسیار زیاد آنها سازندگان را مجبور می کند تا در صورت نیاز این لامپ ها را با فاصله ی زیاد از صفحه LCD قرار دهند .
از این لامپ ها بیشتر در ویدئو پروژکتورها استفاده می شود . LED با نور رنگی بیشتر در پانل های LCD کوچک و ارزان قیمت مورد استفاده قرار می گیرد ، اما LED های سفید رنگ در حال جایگزینی با آنها هستند . ELP ها در نمایشگرهای بزرگتری به کار می روند که باعث ایجاد نوری هموار در تمام سطوح صفحه نمایش می شوند ، اما از آنجا که یک ELPباید توسط یک مدار جریان متناوب با ولتاژ بالا تغذیه شود ، در بسیاری از موارد چندان مورد توجه قرار نمی گیرد . CCFL ها بیشتر در نمایشگرهای بزرگ مانند مانیتورهای کامپیوتر مورد استفاده قرار می گیرند و همیشه دارای رنگ سفید هستند . ( تصویر دو) از پنج فناوری بالا تنها دو تای آنها یعنی LED ها و CCFL ها به صورت گسترده برای روشن کردن صفحات نمایش بزرگ تری مانند مانیتورها و تلویزیون های LCD مورد استفاده قرار می گیرند که در ادامه نگاهی به این دو فناوری خواهیم داشت و مزایا و معایب هر یک را بررسی خواهیم کرد .

فناوری CCFL

CCFL در حقیقت همان فناوری به کار رفته در لامپ های مهتابی و لامپ های کم مصرف جدید است . این فناوری سال ها است که به صورت گسترده مورد استفاده قرار می گیرد و مصرف توان پایین ، طول عمر بالا و انعطاف پذیری آن باعث شده تا بتواند به عنوان یکی از مهم ترین فناوری های تولید نور در صنعت و مصارف خانگی مطرح شود . ساختمان این لامپ ها چندان پیچیده نیست . هر نوع لامپی که از تخلیه ی الکتریکی در داخل گاز برای تولید نور استفاده می کند ، نیاز به دو الکترود خواهد داشت که یکی به عنوان قطب مثبت ( آند) و دیگری به عنوان قطب منفی ( کاتد ) شناخته می شود .
البته به دلیل اینکه معمولاً این لامپ ها در جریان متناوب قرار می گیرند ، هر دو الکترود در یک لحظه و به صورت متناوب می توانند هم به صورت قطب مثبت و هم به صورت قطب منفی عمل کنند . سطح داخلی کاتدهای سرد می تواند الکترون های ثانویه را در نسبتی بالاتر از واحد ( به صورت تقویت شده ) از الکترون ها و یون های آزاد ایجاد کند . برای شتاب دهی یون ها و رساندن آنها به سرعتی کافی و تولید الکترون های آزاد ، کاتدهای مورد استفاده در لامپ های CCFL نیاز به ولتاژهای بالاتری نسبت HCFL دارند .
پس از اینکه یک الکترون آزاد تولید شد و به سرعت کافی رسید ، با یک اتم در گازی که درون لامپ وجود دارد ، برخورد خواهد کرد . اگر الکترون آزاد انرژی جنبشی کافی داشته باشد ، می تواند به لایه ی الکترونی بیرونی اتم اضافه شود . این مسئله باعث می شود که آن الکترون خاص به صورت موقت به سطح بالاتری از انرژی برود . وضعیت اتم در سطح بالاتر انرژی ، ایستا و با ثبات نیست و برای رسیدن به ثبات مجدد ، اتم مجبور است انرژی از دست بدهد . برای کشیدن الکترون ورودی به لایه های پایین تر ، این انرژی به صورت یک فوتون رها خواهد شد . پس از انتشار این فوتون، اتم دوباره به سطح پایین تر و با ثبات تری از انرژی می رود . بیشتر فوتون های رها شده از اتم های جیوه ( که به صورت بخار در لامپ های فلورسنت استفاده می شود ) دارای طول موجی برابر با نور ماوراء بنفش هستند .
نور ماوراء بنفش برای چشم انسان قابل مشاهده نیست و در این مرحله باید این نور را تبدیل به نور مرئی کرد . این کار با استفاده از مواد فلوسنت صورت می گیرد که می توانند در صورت دریافت فوتون های ماوراء بنفش ، فوتون های نور مرئی تولید کنند . ( تصویر سه ) یکی از دلایلی که از این لامپ ها به صورت گسترده در نمایشگرهای LCD استفاده می شود ، طول عمر بالا ، نور یکنواخت تولیدی و البته قیمت بسیار ارزان آنها است .
البته این لامپ ها در زمان کار ممکن است گرم شوند و نور را به صورت یکنواخت روی نمایشگر پخش نکنند . طول عمر آنها نیز بستگی مستقیم به میزان نوسان ولتاژی دارد که متحمل می شوند .
لامپ های CCFL به طور معمول نیاز به مدارهای ولتاژ بالای پیچیده به همراه مکانیزم های محدود کننده جریان دارند . اگر چه برای راه اندازی ممکن است به ولتاژهای بالا نیاز باشد ، اما بلافاصله بعد از راه اندازی و هنگامی که تیوپ شروع به گرم شدن می کند ، مقاومت الکتریکی افت کرده و جریان عبوری از درون لامپ افزایش پیدا خواهد کرد . برای جبران این اثر و داشتن عملکردی ثابت ، ولتاژ تغذیه بسیار کمتر از میزان حداکثر ( Peak ) انتخاب می شود . در تیوپ هایی که از گازهای یونیزه استفاده می کنند ، گاز می تواند آنقدر گرم شود که به صورت پلاسما درآید ، در این حالت مقاومت الکتریکی تا حد زیادی افت خواهد داشت . در صورتی که از مدار تغذیه ای بدون محدود کننده های جریان استفاده شود ، کاهش مقاومت می تواند به دلیل بروز جریان بالا و تولید گرمای بیش از حد ، باعث وارد آمدن صدمات جدی به منبع تغذیه یا الکترودهای داخل تیوپ شود .
لامپ های CCFL می توانند در هنگام کار بسیار داغ شوند . در سیستم هایی که از جریان های متناوب استفاده می کنند ، اما از ساختار جدا کننده آند بهره نمی برند ، کاتد همزمان به صورت آند نیزانجام وظیفه کرده و برخورد الکترون ها در این حالت با هم می تواند ایجاد گرما کند . برخی از لامپ های این خانواده می توانند از این گرمای تولیدی به نحو مناسبی برای ایجاد الکترون های بیشتر استفاده کنند . به عنوان مثال ، برخی از لامپ ها به عنوان لامپ های با کاتد سرد شروع به کار می کند ، اما پس از مدتی با داغ شدن سیم های تنگستنی که به عنوان کاتد عمل می کنند ، به شکل لامپ هایی با کاتد گرم در می آیند . ( تصویر چهار )

فناوری LED

LED ها دیودهای منتشر کننده نور هستند . فناوری LED حتی ساده تر از فناوری به کار رفته در CCFL ها است . مانند دیودهای معمولی، LED ها نیزاز مواد نیمه رسانایی تولید شده اند که با ناخالصی ترکیب شده اند .
نیمه رساناهای نوع P و نوع N برای ساخت دیودها مورد استفاده قرار می گیرند . با ترکیب این دو نوع نیمه رسانا ، عنصری الکترونیکی تولید می شود که جریان را از یک سو هدایت می کند . تشریح دقیق ساختمان دیود خود به مقاله ای جداگانه نیاز دارد . به همین دلیل اینجا تنها به نکات کلی درباره ی دیودهای نورانی اشاره خواهد شد . ( تصویر پنج )
در LED ها از نیمه رساناهایی استفاده می شود که توانایی انتشار نور را دارند . در دیودهای معمولی ، جریان می تواند به سادگی از سمت P ( آند ) به سمت N (کاتد ) حرکت کند ، اما این انتقال در جهت عکس ممکن نیست . حامل های انرژی ، الکترون ها و چاله ها ( چاله ها در حقیقت نشان دهنده نبود الکترون و دارای بار مثبت هستند ) از دو سو درون محل پیوند الکترودها که دارای سطوح ولتاژی متفاوت هستند ، سقوط می کنند .
هنگامی که یک الکترون با یک چاله برخورد می کند ، به سطح پایین تری از انرژی سقوط کرده و انرژی اضافی را به صورت یک فوتون آزاد می کند . طول موج فوتون نور آزاد شده و همچنین رنگ آن بستگی به اختلاف باند انرژی آمده از پیوند P-N دارد .
در دیودهای سیلیکون یا ژرمانیومی هنگامی که الکترون ها و چاله ها با یکدیگر ترکیب می شوند ، هیچ نوری تولید نمی شود . این مسئله به این دلیل است که انتقال های غیر تشعشعی هیچ نوری ندارند . مواد به کار رفته در LED ها دارای یک رخنه با باند مستقیم هستند که انرژی نوری را با طول موج هایی نزدیک به نور مادون قرمز یا طول موج های نزدیک به نور ماوراء بنفش منتشر می کند . LED های اولیه که از نیمه رساناهایی چون گالیوم ارسناید تولید شده بودند ، نورهایی با طول موج مادون قرمز یا نورهای مرئی قرمز رنگ تولید کردند . با پیشرفت درمهندسی مواد ، امکان ساخت LED هایی با طول موج های کوتاه تر نیز فراهم شده است .
LED ها اکنون می توانند نورهای مرئی را در رنگ های مختلف تولید کنند . LED ها همیشه از زیر لایه ای از رساناهای نوع N با الکترودی که به لایه ی نیمه رسانای نوع P متصل شده است ، تشکیل می شوند . بسیاری از LED های تولید شده به صورت انبوه که از ترکیب GaN/InGaN استفاده می کنند ، دارای زیر لایه ای از جنس سیلیکات آلومینیوم و منیزیم هستند .
بیشتر مواد به کار رفته در تولید LED ها دارای توان بازتابی بسیار زیادی هستند ، این مسئله باعث می شود که بیشتر نور تولید شده به سمت بیرون بازتاب پیدا کند . میزان نور خارج شده از LED همیشه یکی از مهم ترین مشخصاتی است که هنگام تحقیق و توسعه و نیزتولید این ابزارها در نظر گرفته می شود . ( تصویر شش )
LED های مورد استفاده برای روشن کردن LCD ها تنها در دو نوع خاص مورد استفاده قرار می گیرند : LED های سفید رنگ و LED های رنگی LED.RGB های سفید بیشتر در ساختمان مانیتورهای نوت بوک و دسکتاپ به کار می روند . البته تقریباً تمامی نمایشگرهای موبایل هم از LED های سفید استفاده می کنند . یک LED سفید در حقیقت دارای نوری زرد رنگ است که با استفاده از یک لایه ی فسفری به نور سفید تبدیل می شود ، اما LED های RGB شامل سه نوع رنگ سبز ، آبی و قرمز هستند و می توانند میزان حرارت رنگی سفید را تنظیم کنند .
RGB LED ها تنها در نمایشگرهای گران قیمت مورد استفاده قرار می گیرند . البته این فناوری در حال ارزان تر شدن است و در حال حاضر برخی از مدل های میان قیمت را نیز می توان یافت که از RGB LED ها در ساختمان خود استفاده می کنند . نمایشگرهایی که از RGB LED استفاده می کنند ، دارای محدوده رنگی بسیار وسیعی هستند . هنگامی که از RGB LED ها استفاده می شود می توان نور تولید شده از آنها را با نور تولیدی توسط پیکسل های متناظر روی LCD هماهنگ کرد و نوری را تولید کرد که با رنگ نمایش داده شده روی نمایشگر یکسان باشد .
باور کنید یا نه LCD ها حتی هنگامی که تماماً به رنگ سفید هستند ، حداقل 95 درصد از نور پس زمینه را سد می کنند . LCD های مورد استفاده در نمایشگرهای بزرگ تاپیش از این تماماً از CCFL استفاده می کردند و استفاده از LED به عنوان روشن کننده های پس زمینه در آنها کاملاً جدید است .
البته از LED ها پیش از این برای روشن کردن صفحات نمایش کوچک تر مانند آنچه در تلفن های موبایل وجود دارد ، استفاده می شد ، اما اولین نمایشگرهای بزرگ با استفاده از نور پس زمینه LED ، تنها مدت کمی است که وارد بازار شده اند .
به همین دلیل در حال حاضر نمایشگرهایی که از نور پس زمینه LED استفاده می کنند ، بسیار گران قیمت تر از انواع CCFL هستند . در بسیاری از موارد قیمت آنها بین دو تا چندین برابر گران تر است ، اما به جزء این عیب بزرگ ، نمایشگرهای با LED دارای مزایای بی شماری نیز هستند . یکی از مهم ترین مزایا ، باریکی آنها است . با استفاده از LED ها می توان نمایشگرهای LCD بسیار باریک تولید کرد و علاوه بر این ، آنها سبک وزن تر هم هستند . این مسئله می تواند به خصوص در نمایشگرهای مورد استفاده در نوت بوک ها به صورت یک مزیت عمده درآید و حتی هزینه های اضافه را نیز توجیه کند ، اما برای خرید تلویزیون های با نور پس زمینه LED ، کاربران به محرک های بیشتری نیاز دارند . محرک هایی مانند کیفیت بالاتر تصویر . ( تصویر هفت )
در زمینه ی مصرف توان ، اوضاع اندکی متفاوت است . بر خلاف آنچه که در ابتدا ممکن است به نظر بیاید ، نمایشگرهایی که از LED استفاده می کنند ، توان بیشتری را نسبت به نمایشگرهای CCFL مصرف می کنند .
علاوه بر این ، حرارت تولیدی توسط آنها نیز بیشتر است . حرارت مسئله بسیار مهمی در ابزارهای الکتریکی است و هنگامی که درباره ی ابزارهای الکترونیکی قابل حمل صحبت می کنیم ، حتی مهم تر هم به نظر می رسد ، زیرا در این گونه ابزارها همه چیز به صورت بسیار فشرده در کنار هم بسته بندی شده اند و در صورتی که بتوانیم تعداد LED های فعال را با توجه به تصاویر به نمایش درآمده تغییر دهیم ، اوضاع تا حد زیادی فرق خواهد کرد .
به عنوان مثال ، می توان LED های موجود در قسمت تیره تصویر را کم نورتر یا حتی خاموش کرد . در این حالت می توان هم مصرف توان را کاهش داد و آن را به میزانی کمتر از آنچه نمایشگرهای CCFL مورد استفاده قرار می دهند ، رساند و هم به میزان زیادی از حرارت تولیدی کاست . این حالت می تواند حتی مزایای دیگری چون عمر باتری بیشتر و امکان استفاده از باتری های کوچک تر و سبک تر را نیز به وجود بیاورد .
یکی دیگر از مزایای غیر قابل انکار LED ها ، روشنایی بیشتر آنها است . نمایشگرهای LCD LED دارای تصاویر بسیار درخشان تر هستند .
طبق اطلاعاتی که از سوی سازندگان مختلف منتشر شده است ، این نمایشگرها می توانند تا 36 درصد روشن تر از نمایشگرهای LCD CCFL باشند .
میزان روشنایی متوسط نمایشگرهای LCD LED حدود 300 cd / M2 است ، در حالی که حداکثر درخشندگی نمایشگرهای LCD CCFL از 220 cd / M2 بیشتر نمی شود . در زمینه ی رنگ ها به نظر نمی رسد نمایشگرهایی که از LED های سفید رنگ استفاده می کنند ، توان ارائه ی رنگ های بهتری نسبت به نمایشگرهای CCFL داشته باشند ، اما فناوری RGB LED چیز دیگری است .
هر چند در حال حاضر این فناوری تنها در نمایشگرهای بسیار گران قیمت مورد استفاده قرار می گیرد ، اما می توان امیدوار بود که به زودی راه خود را به نمایشگرهای میان قیمت یا حتی ارزان قیمت که قشر وسیع تری از کاربران را در بر می گیرد نیز باز کنند . ( تصویر هشت )
درباره ی طول عمر ، هنوز هیچ نظر قطعی نمی توان داد ، اما بسیاری از شرکت های سازنده ادعا می کنند که LED ها دارای طول عمر بیشتری نسبت به CCFL ها هستند ( البته به نظر می رسد که در واقع نیز چنین چیزی صحت داشته باشد ) .
CCFL ها در طول زمان و به تدریج درخشندگی خود را از دست می دهند و زمان پایان کار آنها هنگامی فرا می رسد که تنها قادر به تولید نیمی از نوری باشند که در لحظه شروع به استفاده از آنها توانایی تولید آن را داشته اند ، اما LED ها با ثبات تر هستند و به هیچ وجه در نور تولیدی آنها تغییری به وجود نخواهد آمد .

LED ها آنقدر کار می کنند تا از کار بیفتند . البته بیشتر مردم از نمایشگرهای خود آنقدر استفاده نمی کنند که شاهد تغییری در میزان نور خروجی انواع CCFL آنها باشند ، زیرا عمر مفید این ابزارها خیلی بیش از پایان عمر مفید CCFL ها به پایان می رسد ! در حال حاضر ، مهم ترین فناوری مورد استفاده برای روشن کردن LCD ها ، لامپ های CCFL هستند ، اما به زودی نمایشگرهای با نور زمینه LED بازار را به تسخیر خود در خواهند آورد . مزایایی چون اندازه کوچک تر ، وزن کمتر ، درخشندگی بیشتر و همچنین طول عمر بالاتر از مزایایی هستند که هر کاربری را برای استفاده از این فناوری جدید وسوسه می کنند ، اما تا زمان کاهش قیمت ها ، به اندازه ای که برای بیشتر کاربران قابل قبول باشد ، باید به استفاده از نمایشگرهای LCD CCFL بسنده کرد .

LCD

 Lcd چیست ؟

آموخته ایم که ماده سه حالت جامد ، مایع و گاز دارد که به تازگی هم دو حالت دیگر به آن اضافه شده است. جامدات شکل خاصی دارند، یعنی مولکولهای آنها موقعیت خاصی نسبت به یکدیگر داشته و نمی توانند آزادانه به هر سو حرکت کنند . ولی مولکول های مایعات چنین قیدی نسبت به هم ندارندو در کل حجم آن در حرکت اند . کریستالهای مایع موادی هستند که ظاهر مایع دارند، اما مولکولهای آنها آرایش خاصی نسبت به یکدیگر دارند ، درست مانند جامدات که در شکل هم به راحتی دیده می شود. به همین دلیل کریستال مایع خصوصیاتی شبیه به مایع و جامد داشته و به همین دلیل با چنین اسم متناقضی خوانده می شوند . این مواد به شدت به دما حساس اند و اندکی حرارت لازم است تا آنها را به مایع واقعی درآورد و یا اندکی سرما تا به معمولی تبدیل شود. به همین دلیل است که Lcd ها در مقابل تغییرات دما عکس العمل نشان داده و به عنوان دماسنج طبی استفاده می شوند . جالب این است که به دلیل همین حساسیت نمی توان از کامپیوترهای کیفی یا نظایر آن در هوای بسیار سر و یا مثلاً در آفتاب داغ ساحل دریا استفاده کرد . در این وضعیت معمولاً Lcd ها عکس العمل های عجیب و غریبی از خود نشان می دهند .

انواع مختلفی از مواد شناخته شده اند که در دمای معمولی چنین خصوصیاتی دارند. اما دسته ای از آنهاهستند که به جریان الکتریسیته هم حساس هستند و مولکولهای آن متناسب با جریان برق ورودی می چرخند و تغییر زاویه می دهند . این خصوصیت عجیب اثر جالبی هم دارد. وقتی نور از درون یک کریستال مایع این چنین عبور کند، پلاریزاسیون یا قطبش آن هم جهت با مولکولهای کریستال می شود . از همین خاصیت برای Lcd ها استفاده شد. با این توضیح که چون کریستالهای مایع شفاف و هادی الکتریسیته هستند ، به راحتی می توان آنها را در جریان الکتریسیته قرار داد و نور را از آن عبور داد. برای این کار به جز کریستال مایع به ۲ تکه از این شیشه پلاروید یا قطبشگر هم نیاز است. احتمالاً این شیشه ها را دیده اید. اگر دو تکه از این شیشه ها را روی هم قرار دهید. نور به راحتی از آن عبور می کند . اما وقتی یکی از آنها را ۹۰ درجه نسبت به دیگری بچرخانید ، دیگر نور رد نمی شود . این اتفاق به این دلیل روی می دهد که هر شیشه نو را فقط در جهت خاص محور خود عبور می دهد . اگر دو شیشه هم محور باشند نور به راحتی عبور می کند اما اگر محورها با هم زاویه ۹۰ درجه داشته باشند نور رد نخواهد شد

برای ساخت Lcd دو شیشه پلاروید را با ۹۰ درجه اختلاف نسبت به یکدیگر قرار می دهند و یک کریستال مایع بین آنها می گذارند . وقتی کریستال به جریان برق وصل نباشد؛ نور از قطبشگر اول می گذرد و وارد کریستال مایع می شود جهتش ۹۰ درجه تغییر کرده و به همین دلیل از قطبشگر دوم هم عبور کرده و به چشم می رسد. اما وقتی که جریان به کریستال وصل باشد ،نور دیگر چرخشی نخواهد داشت و نمی تواند از کریستال دوم عبور کند . ساختن یک Lcd همان طور که در بالا توضیح داده شد، بسیار ساده تر از آن است که به نظر می آید . فقط به یک ساندویچ شیشه و کریستال نیاز داریم. اما همین ساندویچ ساده ۸۰ سال پس از کشف کریستالهای مایع ساخته شد. کریستال مایع را یک گیاه شناس اتریشی در سال ۱۸۸۸ برای اولین بار در حین ذوب جامدی از مشتقات آلی کشف کرد . اما اولین Lcd را یک کارخانه آمریکایی در سال ۱۹۶۸ ساخت . تکنولوژی ساخت Lcd هر روز متکامل تر شده و جای بیشتری در صنایع امروز به خود اختصاص می دهد . البته هنوز هم تحقیقات برای ساخت نمونه های بهتر و کاراتر این وسیله ادامه دارد.
تفاوت پلاسما و lcd

در نمایشگرهای Lcd یک ماده رسانا که شفاف هم هست روی یک سطح صاف شیشه ای قرار می گیرد و سپس یک لایه ارگانیک روی آن را می پوشاند. پس از آن دومین لایه رسانا روی این دو لایه قرار می گیرد. اکنون با برقرار کردن جریان الکتریکی در دو لایه رسانا، میان این دو لایه، میدان الکتریکی به وجود می آید و لایه ارگانیک در اثر آن نورانی می شود. در این تکنولوژی اصول کار بر پایه جابه جایی الکترون ها و حفره ها است که در اثر میدان الکتریکی حرکت کرده و هنگام برخورد به یکدیگر انرژی آزاد می کنند. در مانیتورها و تلویزیون های معمولی برای دیده شدن تصویر، وجود یک منبع نور در پشت نمایشگر لازم است و هر یک از پیکسل ها در صفحه به نوری که از پشت می رسد یا اجازه عبور می دهند یا جلوی آن را می گیرند.

میان منبع نور و پیکسل های صفحه یک لایه پولاریزه کننده نور وجود دارد. روی این لایه، دومین فیلتر از جنس کریستال مایع قرار می گیرد که کارکردی مانند دیافراگم دارد. از آنجا که در نمایشگرهای معمولی کریستال ها باید به طور فیزیکی حرکت کنند، سرعت واکنش در این نمایشگرها پایین است و نیز دارای زاویه دید محدودی هستند. اما نمایشگرهای Lcd این مشکلات را ندارند. این نمایشگرها به منبع نور نیاز نداشته و محدودیت زاویه دید در آنها بسیار کمتر است. همچنین با مصرف انرژی کمتر، دقت تصویر بهتری دارند. همچنین تصاویر متحرک روی این نمایشگر با کیفیت بهتری به نمایش درمی آیند زیرا سرعت واکنش در آنها بسیار بالا است. (کمتر از ۸ میلی ثانیه)، در حال حاضر بزرگترین اشکال نمایشگرهای Lcd عمر کوتاه آنها است (حدود شش هزار ساعت). این در حالی است که عمر نمایشگرهای معمولی به سی هزار ساعت می رسد. از طرف دیگر با وجود عایق بندی محکم این نمایشگرها، سه ماده مخصوص که برای ایجاد رنگ های اصلی قرمز، سبز و آبی در آن به کار می رود به سرعت فاسد می شوند.

نمایشگرهای Lcd و پلاسما کاملا شبیه یکدیگر بوده و فقط نوع عملکرد آنها متفاوت است. یعنی نمایشگرهای پلاسما که بیشتر در تلویزیون های Hdtv پیشرفته کاربرد دارند، حرفه ای تر و پیشرفته تر از دیگر نمایشگرها هستند. عملکرد آن به این صورت است که با استفاده از حداکثر سلول های تصویری (پیکسل) می تواند تصویری واضح تر و شفاف تر ایجاد کند و از دو لایه شیشه ای تشکیل شده است که میان آنها گاز پلاسما تزریق می کند که باعث ایجاد ولتاژ زیاد و در نتیجه ایجاد شعله ماورای بنفش می شود که همین اشعه موجب روشنایی و نمایش تصویر روی صفحه می شود. همچنین این گاز پلاسما پس از مدت زمانی از بین دو لایه تخلیه می شود که با کنترل این زمان های تخلیه می توان کیفیت صحنه نمایش را به شدت افزایش داد. کیفیت صفحه نمایش به نوع تکنولوژی کارخانه سازنده بستگی دارد. مهمترین مزایای این نمایشگر نسبت به دو نوع قبلی این است که روشنایی صفحه به شکل کاملا حرفه ای کنترل می شود تا خستگی چشم بیننده به طور کامل از بین برود. همچنین زاویه دید ۱۸۰ درجه ای ایجاد می نماید که می توان تصویر را از همه طرف به طور کامل مشاهده کرد، جالب تر اینکه روشنایی صفحه به طور اتوماتیک با روشنایی محیط تطابق پیدا کرده و نسبت به دو نمایشگر قبلی تا ۳ برابر روشنایی بیشتری دارد.

تفاوت ال سی دی با پلاسما در چیست؟
اشاره :

بیشتر از نود درصد تلویزیون های دیجیتال امروزی با استفاده از فناوری های ال سی دی یا پلاسما ساخته می شوند. یکی از نکاتی که شاید برای بسیاری از کاربران نامفهوم باشد، فرق دقیق این دو فناوری با یکدیگر است. مخصوصاً اگر شما تمایل به خرید مدل هایی با اندازه بزرگ تر از چهل اینچ را داشته باشید، خواهید دید که هر شرکتی معمولاً هم مدل ال سی دی و هم مدل پلاسما را در آن اندازه تولید کرده است. سعی می کنیم در این مقاله تا حدودی تفاوت های ال سی دی و پلاسما را با یکدیگر مقایسه و مزایا و معایب هر یک را بررسی کنیم.
کنتراست تصویر و سطح رنگ مشکی

در ال سی دی ها یک منبع نور مجزا که در واقع یک لامپ فلورسنت است، وجود دارد که این نور با گذشتن از داخل کریستال مایع و فیلتر رنگ تغییر وضعیت داده و به چشم ما می رسد. مشکلی که در ال سی دی ها به وجود می آید، در مورد رنگ مشکی است.

وقتی یک سلول باید رنگ مشکی تولید کند، در واقع باید جلوی عبور این نور را بگیرد تا رنگ کاملاً مشکی به چشم بیننده برسد. ولی این عمل به خاطر نور پس زمینه که همواره وجود دارد، به طور صددرصد موفقیت آمیز نیست و سطح رنگ مشکی در آن ها کاملاً دقیق در نمی آید. هرچند با پیشرفت فناوری این مسئله مدام در حال بهبود یافتن است، ولی به هر صورت هنوز ال سی دی ها در این مورد ضعف دارند.

برخلاف ال سی دی، در پلاسما نور پس زمینه وجود ندارد و هر سلول خود نور مورد نیاز را تولید می کند. بنابراین تنها با خاموش کردن سلول مربوطه می توان به سطح مناسبی از رنگ مشکی رسید. به خاطر همین موضوع کنتراست تصویر (درجه اختلاف میان تاریک ترین و روشن ترین رنگ) در پلاسما بسیار بیشتر از ال سی دی است و از این جهت پلاسما برنده است.
وضوح

هر دو فناوری وضوح های بالا را پشتیبانی می کنند، با این تفاوت که در ال سی دی هایی با اندازه کوچک هم امکان ایجاد وضوح های بالا بیشتر وجود دارد. در پلاسما وضوح هایی همانند ۱۰۸۰p تنها در اندازه های بزرگ پنجاه اینچ به بالا یافت می شود. در صورتی که در ال سی دی حتی در مدل های ۴۲ یا ۴۵ اینچ هم شاید این وضوح را بیابید (برنده: ال سی دی/ پلاسما).
زاویه دید

یکی از مشکلات ا ل سی دی که پاشنه آشیل آن ها به شمار می رفت، زاویه دید بود. وقتی شما از کناره ها یا بالا و پایین به تصویر تلویزیون نگاه می کردید، دارای سطح روشنایی و رنگ متفاوت بود.

این مسئله اکنون تا حدود زیادی حل شده و شما می توانید تلویزیون هایی با زاویه دید ۱۷۸ درجه (۸۹ درجه از هر طرف) در بازار بیابید. در مورد تلویزیون های پلاسما این مسئله کمتر وجود دارد و ساخت مدل هایی با زاویه دید بیشتر در آن ها راحت تر است. بنابراین در این مورد هم فعلاً پلاسما برنده است (برنده: پلاسما).
عمق تصویر

به خاطر فناوری ساخت (به خصوص وقتی شما از تصاویر HD برای پخش استفاده می کنید)، نتیجه حاصل روی پلاسما سه بعدی و عمیق تر به نظر می آید. تصاویر در تلویزیون های ال سی دی اندکی تخت تر به نظر می رسند. هرچند این مسئله هم تا حدی به سلیقه و البته مدل تلویزیون بستگی دارد (برنده: پلاسما).
روشنایی تصویر

همان طور که در بالا اشاره شد، در ال سی دی از یک منبع نوری جداگانه برای ایجاد نور استفاده می شود که می توان میزان نور آن را به سادگی با توجه به محیطی که تلویزیون در آن قرار دارد، کم یا زیاد کرد. در صورتی که در پلاسما هر سلول نور مورد نیاز خود را تولید می کند. به همین خاطر در محیط های پرنور و در فضای آزاد ممکن است دیدن تصاویر تلویزیون ها پلاسما اندکی سخت تر باشد. به همین جهت اکثراً از ال سی دی به عنوان تلویزیون های تبلیغاتی یا در محیط های پر نور استفاده می کنند (برنده: ال سی دی).
Burn In

یکی از مشکلات پلاسما امکان ایجاد Burn In در تلویزیون است. به این معنی که اگر یک تصویر ثابت برای مدتی طولانی روی صفحه تلویزیون باقی باشد، ممکن است شبحی از آن تصویر همواره باقی بماند. البته از آن جایی که تصاویر تلویزیون معمولاً متحرک اند، این مسئله بیشتر در مورد آرم های شبکه های تلویزیونی در گوشه ها اتفاق می افتد.

البته Burn In با پیشرفت فناوری ساخت دیگر یک معضل نیست و بسیاری از تولیدکنندگان در تلویزیون های خود این مسئله را با قرار دادن امکاناتی همانند Anti Burn برطرف کرده اند. در ال سی دی ها هم مسئله پیکسل سوخته همانند صفحه نمایش های ال سی دی وجود دارد، ولی به علت اندازه بزرگ تر تلویزیون نسبت به صفحه نمایش، حرکت و تغییر رنگ دائم و همچنین فاصله دورتری که شما از تلویزیون قرار می گیرید، حتی در صورت وجود چند عدد از آن ها چندان آزار دهنده نخواهند بود (برنده: هرچند با پیشرفت فناوری ساخت این مسئله مدام در حال کمتر شدن است، ولی به هر صورت برنده ال سی دی است که اساساً این مشکل را ندارد).
پخش تصاویر با حرکت سریع

در ال سی دی ها برخلاف پلاسما مشکل زمان پاسخ دهی وجود دارد. یعنی مدت زمانی طول می کشد تا ال سی دی بتواند یک فریم را جایگزین فریم قبلی کند. این مسئله باعث می شود به هنگام پخش تصاویری که دارای صحنه هایی با حرکت سریع هستند، سایه ای از فریم قبلی روی صحنه باقی بماند. البته این مسئله هم به مرور در حال بر طرف شدن است و با ساخت مدل هایی با زمان های پاسخ دهی کمتر از هشت میلی ثانیه نگرانی ها از این بابت کمتر شده است. پلاسما به خاطر فناوری خاص خود اساساً این مشکل را ندارد (برنده: پلاسما).
امکان استفاده در ارتفاع

تغییر ارتفاع در کار ال سی دی ها اختلالی ایجاد نمی کند. به همین خاطر است که شرکت های هواپیمایی در هواپیماهای خود از ال سی دی استفاده می کنند.

در ارتفاع های بالاتر از ۶۵۰۰ پا کم شدن فشار هوا باعث ایجاد نویز در تلویزیون های پلاسما می شود که ممکن است چندان مورد پسند نباشد. به همین خاطر در ارتفاع های بالا سعی می شود از تلویزیون های ال سی دی استفاده شود (برنده: ال سی دی).
طول عمر

یکی از نکاتی که سازندگان ال سی دی تبلیغ می کنند، طول عمر آن ها است که تا حدود شصت هزار ساعت کار می کند. در واقع طول عمر ال سی دی مدت زمانی است که میزان نور پس زمینه آن ها به نصف کاهش پیدا کند.

در پلاسما به خاطر این که وظیفه تولید نور بر عهده هر سلول است و این کار از طریق فسفرهای داخل آن صورت می گیرد، نیمه عمر پلاسما را مدت زمانی در نظر می گیرند که درخشندگی این فسفرها به نصف کاهش پیدا کند.

در مدل های جدید پلاسما هم سازندگان معمولاً طول عمر شصت هزار ساعت را تبلیغ می کنند (برنده: بستگی به مدل، شرکت سازنده و کیفیت ساخت هردو می توانند برنده باشند).
اندازه

ساخت پلاسما در اندازه های کوچک چندان به صرفه نیست. به همین خاطر شما مدل های پلاسما را در اندازه های بالای ۴۲ اینچ مشاهده می کنید. برعکس آن ساخت ال سی دی در اندازه های بزرگ هم هزینه بسیار بیشتری را می طلبد. به همین خاطر برای اندازه های زیر چهل اینچ ال سی دی و برای اندازه های بالای شصت اینچ پلاسما انتخاب می شود (برنده: در این مورد هم با توجه به خصوصیات هر دو مدل برنده اند).
مصرف توان

ال سی دی به خاطر منبع نور جداگانه ای که دارد، برای تولید نور انرژی زیادی صرف نمی کند. در صورتی که پلاسما انرژی بیشتری می طلبد که معمولاً دو برابر ال سی دی است. به همین خاطر اگر مصرف انرژی اهمیت زیادی برای شما دارد، ال سی دی برنده است (برنده: ال سی دی).
برنده نهایی

به نظر می رسد که هر دو رقیب در امتیازها با هم مساوی هستند. در دنیای واقعی نیز شرایط به همین گونه است و با قطعیت نمی توان گفت که کدام یک بر دیگری برتری دارد. اگر به دنبال یک تلویزیون خانگی هستید، LCD گزینه بهتری است. اصولاً تلویزیون های پلاسما برای مصارف خانگی ساخته نشده اند. اما اگر دنبال یک تلویزیون با اندازه بزرگ و کیفیت عالی برای یک سالن کنفرانس، سالن های عمومی و سالن بزرگ خانه خود می گردید، پلاسما را توصیه می کنیم. اولویت های شما تعیین می کند که از کدام یک استفاده کنید و کدام یک بر دیگری برتری دارد.
مقدمه

آموخته ایم که ماده سه حالت جامد ، مایع و گاز دارد که به تازگی هم دو حالت دیگر به آن اضافه شده است. جامدات شکل خاصی دارند، یعنی مولکولهای آنها موقعیت خاصی نسبت به یکدیگر داشته و نمی توانند آزادانه به هر سو حرکت کنند . ولی مولکول های مایعات چنین قیدی نسبت به هم ندارندو در کل حجم آن در حرکت اند . کریستالهای مایع موادی هستند که ظاهر مایع دارند، اما مولکولهای آنها آرایش خاصی نسبت به یکدیگر دارند ، درست مانند جامدات که در شکل هم به راحتی دیده می شود. به همین دلیل کریستال مایع خصوصیاتی شبیه به مایع و جامد داشته و به همین دلیل با چنین اسم متناقضی خوانده می شوند . این مواد به شدت به دما حساس اند و اندکی حرارت لازم است تا آنها را به مایع واقعی درآورد و یا اندکی سرما تا به معمولی تبدیل شود. به همین دلیل است که LCD ها در مقابل تغییرات دما عکس العمل نشان داده و به عنوان دماسنج طبی استفاده می شوند . جالب این است که به دلیل همین حساسیت نمی توان از کامپیوترهای کیفی یا نظایر آن در هوای بسیار سرد و یا مثلاً در آفتاب داغ ساحل دریا استفاده کرد . در این وضعیت معمولاً LCD ها عکس العمل های عجیب و غریبی از خود نشان می دهند .
ویژگی های مرود استفاده در LCD

انواع مختلفی از مواد شناخته شده اند که در دمای معمولی چنین خصوصیاتی دارند. اما دسته ای از آنهاهستند که به جریان الکتریسیته هم حساس هستند و مولکولهای آن متناسب با جریان برق ورودی می چرخند و تغییر زاویه می دهند . این خصوصیت عجیب اثر جالبی هم دارد. وقتی نور از درون یک کریستال مایع این چنین عبور کند، پلاریزاسیون یا قطبش آن هم جهت با مولکولهای کریستال می شود . از همین خاصیت برای LCD ها استفاده شد. با این توضیح که چون کریستالهای مایع شفاف و هادی الکتریسیته هستند ، به راحتی می توان آنها را در جریان الکتریسیته قرار داد و نور را از آن عبور داد. برای این کار به جز کریستال مایع به ۲ تکه از این شیشه پلاروید یا قطبشگر هم نیاز است. احتمالاً این شیشه ها را دیده اید. اگر دو تکه از این شیشه ها را روی هم قرار دهید. نور به راحتی از آن عبور می کند . اما وقتی یکی از آنها را ۹۰ درجه نسبت به دیگری بچرخانید ، دیگر نور رد نمی شود . این اتفاق به این دلیل روی می دهد که هر شیشه نو را فقط در جهت خاص محور خود عبور می دهد . اگر دو شیشه هم محور باشند نور به راحتی عبور می کند اما اگر محورها با هم زاویه ۹۰ درجه داشته باشند نور رد نخواهد شد .
روش ساخت LCD

برای ساخت LCD دو شیشه پلاروید را با ۹۰ درجه اختلاف نسبت به یکدیگر قرار می دهند و یک کریستال مایع بین آنها می گذارند . وقتی کریستال به جریان برق وصل نباشد؛ نور از قطبشگر اول می گذرد و وارد کریستال مایع می شود جهتش ۹۰ درجه تغییر کرده و به همین دلیل از قطبشگر دوم هم عبور کرده و به چشم می رسد. اما وقتی که جریان به کریستال وصل باشد ،نور دیگر چرخشی نخواهد داشت و نمی تواند از کریستال دوم عبور کند . ساختن یک LCD همان طور که در بالا توضیح داده شد، بسیار ساده تر از آن است که به نظر می آید . فقط به یک ساندویچ شیشه و کریستال نیاز داریم. اما همین ساندویچ ساده ۸۰ سال پس از کشف کریستالهای مایع ساخته شد. کریستال مایع را یک گیاه شناس اتریشی در سال ۱۸۸۸ برای اولین بار در حین ذوب جامدی از مشتقات آلی کشف کرد . اما اولین LCD را یک کارخانه آمریکایی در سال ۱۹۶۸ ساخت . تکنولوژی ساخت LCD هر روز متکامل تر شده و جای بیشتری در صنایع امروز به خود اختصاص می دهد . البته هنوز هم تحقیقات برای ساخت نمونه های بهتر و کاراتر این وسیله ادامه دارد.
میکروکنترلر چیست؟

۱) معرفی میکروکنترلرها :

به آی سی هایی که قابل برنامه ریزی می باشد و عملکرد آنها از قبل تعیین شده میکروکنترلرگویند میکرو کنترل ها دارای ورودی خروجی و قدرت پردازش می باشد .

۲) بخشهای مختلف میکروکنترلر :

میکروکنترلر ها از بخشهای زیر تشکیل شده اند

ـ Cpu واحد پردازش

ـ Alu واحد محاسبات

ـ I /O ورودی ها و خروجی ها

ـ Ram حافظه اصلی میکرو

ـ Rom حافظه ای که برنامه روی آن ذخیره می گردد

ـ Timer برای کنترل زمان ها

و . . .

۳) خانواده های میکروکنترلر

ـ خانواده : Pic AVR ۸۰۵۱

۴)یک میکروکنترلر چگونه برنامه ریزی میشود .

میکرو کنترلر ها دارای کامپایلرهای خاصی می باشد که با زبان های Assembly basic, c می توان برای آنها برنامه نوشت سپس برنامه نوشته شده را توسط دستگاهی به نام programmer که در این دستگاه ای سی قرار می گیرد و توسط یک کابل به یکی از در گاه های کامپیوتر وصل می شود برنامه نوشته شده روی آی سی انتقال پیدا میکند و در Rom ذخیره می شود .

۵) با میکرو کنترلر چه کارهایی می توان انجام داد .

این آی سی ها حکم یک کامپیوتر در ابعاد کوچک و قدرت کمتر را دارند بیشتر این آی سی ها برای کنترل و تصمیم گیری استفاده می شود چون طبق الگوریتم برنامه ی آن عمل می کند این آی سی ها برای کنترل ربات ها تا استفاده در کارخانه صنعتی کار برد دارد .

۶) امکانات میکرو کنترلرها :

امکانات میکرو کنترلرها یکسان نیست و هر کدام امکانات خاصی را دارا می باشند و در قیمت های مختلف عرضه می شود .

۷) شروع کار با میکرو کنترلر:

برای شروع کار با میکرو کنترلر بهتر است که یک زبان برنامه نویسی مثل c یا basic را بیاموزید سپس یک برد programmer تهیه کرده و برنامه خود را روی میکرو ارسال کنید سپس مدار خود را روی برد برد بسته و نتیجه را مشاهده کنید.

چنان چه در مدارهای الکترو نیکی تجربه ندارید بهتر است از برنامه های آ موزش استفاده کنید.

۸) مقایسه خانواده های مختلف میکرو وکنترلرها:

ـ خانواده ۸۰۵۱ :

این خانواده از میکرو کنترولر ها جزو اولین نوع میکرو کنترولر ها یی بود که رایج شده و جزو پیشکسوتان مطرح میشود . معروف ترین کامپایلر برای این نوع میکرو keil یا franklin می باشد میکرو های این خانواده به نوسان ساز نیاز مند هستند و درمقابل خانواده pic یا AVR از امکانات کمتری برخور دار می باشد معروف ترین آی سی ها این خانواده ۸۹S۵۱ یا ۸۹C۵۱ می باشد .

ـ خانواده AVR :

این خانواده از میکرو کنترلرها تمامی امکانات ۸۰۵۱ را دارا می باشد و امکاناتی چون ADC (مبدل آنالوگ به دیجیتال) – نوسان ساز داخلی و قدرت و سرعت بیشتر – EEPROM (حافظه) از جمله مزایای این خانواده می باشد مهم ترین آی سی این خانواده Tiny و Mega است.

ـ خانواده pic :

این خانواده از نظر امکانات مانند AVR میباشد و در کل صنعتی تر است

۹) مزایای میکرو کنترلر نسبت به مدار های منطقی :

۱) یک میکرو کنترلر را می توان طوری برنامه ریزی کرد که کار چندین گیت منطقی را انجام دهد.

۲) تعداد آی سی هایی که در مدار به کار میرود به حداقل میرسد .

۳) به راحتی می توان برنامه میکرو کنترلر را تغییر داد و تا هزاران بار میتوان روی میکرو برنامه های جدید نوشت و یا پاک کرد .

۴) به راحتی میتوان از روی یک مدار منطقی کپی کرد و مشابه آن را ساخت ولی در صورتی که از میکرو کنترلر استفاده شود و برنامه میکرو را قفل کرد به هیچ عنوان نمی توان از آن کپی گرفت .

زمان پاسخ نمایشگرهای ال سی دی

به طور کلی، در نمایشگرهای کریستال مایع به کمینه زمان لازم برای تغییر رنگ یا روشنایی یک پیکسل، زمان پاسخگویی گفته می شود.
تعریف

طبق تعریف استاندارد ایزو، زمان پاسخ یک نمایشگر کریستال مایع، یعنی مدت زمانی که یک پیکسل از حالت سیاه به سفید تبدیل می شود و مجدداً به حالت اولیه باز می گردد. مثلاً اگر یک نمایشگر در ۴ میلی ثانیه از سفید به سیاه تبدیل می شود و سپس مجدداً در عرض ۴ میلی ثانیه به رنگ سیاه باز می گردد، زمان پاسخ نمایشگر برابر ۸ میلی ثانیه است. نمایشگرهای با زمان پاسخ بالاتر دنباله های را هنگام متحرک بودن تصاویر، مثلاً هنگام تماشای فیلم، به جا می گذارند که به ان شبح گون (ghosting) می گویند. این موضوع در حین کار با صفحات ثابت مانند صفحه گسترده ها مشکلی پدید نمی اورد اما در مورد برنامه های ویدئویی به ویژه بازی های کامپیوتری مشکل ساز می شود. نمایشگرهای کریستال مایع کنونی می توانند زمان پاسخ هایی از ۲۵ تا ۲ میلی ثانیه داشته باشد.

زمان پاسخ نمایشگرهای کریستال مایع و نرخ رفرش نمایشگرهای سی آر تی

زمان پاسخ برای نمایشگرهای کریستال مایع تقریبن معادل نرخ رفرش برای نمایشگرهای سی آر تی است. با وجود اینکه در نمایشگرهای کریستال مایع مفهوم نرخ رفرش وجود ندارد اما به هر حال چون بازیها، سیستم عامل و کارت های گرافیکی بر اساس مفهوم نرخ رفرش (یعنی تولید فریم ها در بافر و فرستادن این فریم ها پشت هم و با کمی تاخیر به نمایشگر) طراحی می شود، در سیستم عاملهایی مانند ویندوز برای نمایشگرهای کریستال مایع نیز میتوان نرخ رفرش را تعیین کرد.
ال سی دی یا پلا سما؟!
تفاوت در کیفیت تصاویر

۱) کنتراست تصویر و سطح رنگ مشکی

در ال سی دی ها همان طور که اشاره شد یک منبع نور مجزا که در واقع یک لامپ فلورسنت است، وجود دارد که این نور با گذشتن از داخل کریستال مایع و فیلتر رنگ تغییر وضعیت داده و به چشم ما می رسد. مشکلی که در ال سی دی ها به وجود می آید، در مورد رنگ مشکی است.وقتی یک سلول باید رنگ مشکی تولید کند، در واقع باید جلوی عبور این نور را بگیرد تا رنگ کاملاً مشکی به چشم بیننده برسد. ولی این عمل به خاطر نور پس زمینه که همواره وجود دارد، به طور صددرصد موفقیت آمیز نیست و سطح رنگ مشکی در آن ها کاملاً دقیق در نمی آید. هرچند با پیشرفت فناوری این مسئله مدام در حال بهبود یافتن است، ولی به هر صورت هنوز ال سی دی ها در این مورد ضعف دارند.

برخلاف ال سی دی، در پلاسما نور پس زمینه وجود ندارد و هر سلول خود نور مورد نیاز را تولید می کند. بنابراین تنها با خاموش کردن سلول مربوطه می توان به سطح مناسبی از رنگ مشکی رسید. به خاطر همین موضوع کنتراست تصویر (درجه اختلاف میان تاریک ترین و روشن ترین رنگ) در پلاسما بسیار بیشتر از ال سی دی است و از این جهت پلاسما برنده است.

۲) وضوح

هر دو فناوری وضوح های بالا را پشتیبانی می کنند، با این تفاوت که در ال سی دی هایی با اندازه کوچک هم امکان ایجاد وضوح های بالا بیشتر وجود دارد. در پلاسما وضوح هایی همانند ۱۰۸۰p تنها در اندازه های بزرگ پنجاه اینچ به بالا یافت می شود. در صورتی که در ال سی دی حتی در مدل های ۴۲ یا ۴۵ اینچ هم شاید این وضوح را بیابید (برنده: ال سی دی/ پلاسم)

۳) زاویه دید

یکی از مشکلات ا ل سی دی که پاشنه آشیل آن ها به شمار می رفت، زاویه دید بود. وقتی شما از کناره ها یا بالا و پایین به تصویر تلویزیون نگاه می کردید، دارای سطح روشنایی و رنگ متفاوت بود.

این مسئله اکنون تا حدود زیادی حل شده و شما می توانید تلویزیون هایی با زاویه دید ۱۷۸ درجه (۸۹ درجه از هر طرف) در بازار بیابید. در مورد تلویزیون های پلاسما این مسئله کمتر وجود دارد و ساخت مدل هایی با زاویه دید بیشتر در آن ها راحت تر است. بنابراین در این مورد هم فعلاً پلاسما برنده است (برنده: پلاسما).

۴) عمق تصویر

به خاطر فناوری ساخت (به خصوص وقتی شما از تصاویر HD برای پخش استفاده می کنید)، نتیجه حاصل روی پلاسما سه بعدی و عمیق تر به نظر می آید. تصاویر در تلویزیون های ال سی دی اندکی تخت تر به نظر می رسند. هرچند این مسئله هم تا حدی به سلیقه و البته مدل تلویزیون بستگی دارد (برنده: پلاسما).

۵) روشنایی تصویر

همان طور که در بالا اشاره شد، در ال سی دی از یک منبع نوری جداگانه برای ایجاد نور استفاده می شود که می توان میزان نور آن را به سادگی با توجه به محیطی که تلویزیون در آن قرار دارد، کم یا زیاد کرد. در صورتی که در پلاسما هر سلول نور مورد نیاز خود را تولید می کند. به همین خاطر در محیط های پرنور و در فضای آزاد ممکن است دیدن تصاویر تلویزیون ها پلاسما اندکی سخت تر باشد. به همین جهت اکثراً از ال سی دی به عنوان تلویزیون های تبلیغاتی یا در محیط های پر نور استفاده می کنند (برنده: ال سی دی).
تفاوت در امکانات

ـ Burn In

یکی از مشکلات پلاسما امکان ایجاد Burn In در تلویزیون است. به این معنی که اگر یک تصویر ثابت برای مدتی طولانی روی صفحه تلویزیون باقی باشد، ممکن است شبحی از آن تصویر همواره باقی بماند. البته از آن جایی که تصاویر تلویزیون معمولاً متحرک اند، این مسئله بیشتر در مورد آرم های شبکه های تلویزیونی در گوشه ها اتفاق می افتد.

البته Burn In با پیشرفت فناوری ساخت دیگر یک معضل نیست و بسیاری از تولیدکنندگان در تلویزیون های خود این مسئله را با قرار دادن امکاناتی همانند Anti Burn برطرف کرده اند. در ال سی دی ها هم مسئله پیکسل سوخته همانند صفحه نمایش های ال سی دی وجود دارد، ولی به علت اندازه بزرگ تر تلویزیون نسبت به صفحه نمایش، حرکت و تغییر رنگ دائم و همچنین فاصله دورتری که شما از تلویزیون قرار می گیرید، حتی در صورت وجود چند عدد از آن ها چندان آزار دهنده نخواهند بود (برنده: هرچند با پیشرفت فناوری ساخت این مسئله مدام در حال کمتر شدن است، ولی به هر صورت برنده ال سی دی است که اساساً این مشکل را ندارد).

ـ پخش تصاویر با حرکت سریع

در ال سی دی ها برخلاف پلاسما مشکل زمان پاسخ دهی وجود دارد. یعنی مدت زمانی طول می کشد تا ال سی دی بتواند یک فریم را جایگزین فریم قبلی کند. این مسئله باعث می شود به هنگام پخش تصاویری که دارای صحنه هایی با حرکت سریع هستند، سایه ای از فریم قبلی روی صحنه باقی بماند. البته این مسئله هم به مرور در حال بر طرف شدن است و با ساخت مدل هایی با زمان های پاسخ دهی کمتر از هشت میلی ثانیه نگرانی ها از این بابت کمتر شده است. پلاسما به خاطر فناوری خاص خود اساساً این مشکل را ندارد (برنده: پلاسما).

ـ امکان استفاده در ارتفاع

تغییر ارتفاع در کار ال سی دی ها اختلالی ایجاد نمی کند. به همین خاطر است که شرکت های هواپیمایی در هواپیماهای خود از ال سی دی استفاده می کنند.

در ارتفاع های بالاتر از ۶۵۰۰ پا کم شدن فشار هوا باعث ایجاد نویز در تلویزیون های پلاسما می شود که ممکن است چندان مورد پسند نباشد. به همین خاطر در ارتفاع های بالا سعی می شود از تلویزیون های ال سی دی استفاده شود (برنده: ال سی دی).

ـ طول عمر

یکی از نکاتی که سازندگان ال سی دی تبلیغ می کنند، طول عمر آن ها است که تا حدود شصت هزار ساعت کار می کند. در واقع طول عمر ال سی دی مدت زمانی است که میزان نور پس زمینه آن ها به نصف کاهش پیدا کند.در پلاسما به خاطر این که وظیفه تولید نور بر عهده هر سلول است و این کار از طریق فسفرهای داخل آن صورت می گیرد، نیمه عمر پلاسما را مدت زمانی در نظر می گیرند که درخشندگی این فسفرها به نصف کاهش پیدا کند.

در مدل های جدید پلاسما هم سازندگان معمولاً طول عمر شصت هزار ساعت را تبلیغ می کنند (برنده: بستگی به مدل، شرکت سازنده و کیفیت ساخت هردو می توانند برنده باشند).

ـ اندازه

ساخت پلاسما در اندازه های کوچک چندان به صرفه نیست. به همین خاطر شما مدل های پلاسما را در اندازه های بالای ۴۲ اینچ مشاهده می کنید. برعکس آن ساخت ال سی دی در اندازه های بزرگ هم هزینه بسیار بیشتری را می طلبد. به همین خاطر برای اندازه های زیر چهل اینچ ال سی دی و برای اندازه های بالای شصت اینچ پلاسما انتخاب می شود (برنده: در این مورد هم با توجه به خصوصیات هر دو مدل برنده اند).

ـ مصرف توان

ال سی دی به خاطر منبع نور جداگانه ای که دارد، برای تولید نور انرژی زیادی صرف نمی کند. در صورتی که پلاسما انرژی بیشتری می طلبد که معمولاً دو برابر ال سی دی است. به همین خاطر اگر مصرف انرژی اهمیت زیادی برای شما دارد، ال سی دی برنده است (برنده: ال سی دی).

ـ برنده نهایی

به نظر می رسد که هر دو رقیب در امتیازها با هم مساوی هستند. در دنیای واقعی نیز شرایط به همین گونه است و با قطعیت نمی توان گفت که کدام یک بر دیگری برتری دارد. اگر به دنبال یک تلویزیون خانگی هستید، LCD گزینه بهتری است. اصولاً تلویزیون های پلاسما برای مصارف خانگی ساخته نشده اند. اما اگر دنبال یک تلویزیون با اندازه بزرگ و کیفیت عالی برای یک سالن کنفرانس، سالن های عمومی و سالن بزرگ خانه خود می گردید، پلاسما را توصیه می کنیم. اولویت های شما تعیین می کند که از کدام یک استفاده کنید و کدام یک بر دیگری برتری دارد!

پلاسما

احتمالا اگر شما در یک فروشگاه هستید و قصد خریدن تلویزیونی از نسل جدید را با صفحه کاملا تخت وبا ضخامت یا قطر کم در حد 10 سانتی متر را دارید ممکن است این سوال بزرگ برای شما بوجود آید که مشتاق دانستن پاسخ آن باشید…

جهت دانستن پاسخ این سوال دانستن چند نکته مهم در ارتباط با ساختار این نوع تلویزیونها و تلویزیون لامپی ( سی آر تی CRT) که تا به حال استفاده می شده است مفید به نظر می رسد .


در ارتباط با تلویزیون های لامپی ، همانطور که از نام آن مشخص است تشکیل تصویر از طریق لامپ اشعه کاتدیک بوده که پس از دریافت امواج مغناطیسی اطلاعات صدا و تصویر از آنتن و جدا سازی صدا و تصویر و تبدیل اطلاعات تصویر به امواج الکتریکی توسط مدارات الکترونیکی ، امواج تقویت شده که بطور کامل آنالوگ میباشند توسط تفنگ الکترونی لامپ تصویر، به سمت صفحه ای با پوشش فسفر پرتاب شده و تصویر تشکیل میشود که در این متد انحراف الکترونها در کل سطح لامپ بوسیله میدان مغناطیسی صورت میپذید .

در تلویزیون های پلاسما و ال سی دی بصورت مشابه پس از دریافت امواج مغناطیسی اطلاعات صدا و تصویر و جداسازی آن دو اطلاعات تصویر به دیتا های دیجیتالی دقیق تبدیل شده و بصورت آدرس دهی ماتریسی با سرعت بسیار بالا تک تک نقاط موجود روی صفحه نمایش را تحریک نموده و تشکیل تصویر صورت می پذیرد که تفاوت این دو تکنولوژی در ساختار صفحه نمایش ( پنل ) پلاسما یا ال سی دی می باشد .

در پنل پلاسما هر نقطه ( پیکسلpixel ) روی صفحه بصورت حباب شیشه ای با پوشش فسفر بسیار ریزکه با گاز های زئون ، کریپتون و . . . پر شده است بوده که از سه سلول به رنگ های اصلی تشکیل شده است که با عبور جریان الکتریکی مناسب با تصویر از هرکدام از این سلول ها، نور متساعد شده از هر رنگ و تداخل آنها با هم رنگ های ترکیبی و اصلی تصویر را تشکیل می دهد .

حال آنکه در پنل ال سی دی هر پیکسل از سه سلول با رنگ های اصلی ولی از جنس کریستال مایع تشکیل شده که پس از عبور جریان هر سلول کریستال متناسب بات جریان پلاریزه شده و تشکیل رنگ های تصویر را انجام می دهند ولی بدلیل اینکه این سلول ها نوری از خود ساتع نمی کنند با قرار دادن یک صفحه نورانی ( بک لایتback light ) پشت پنل و پلاریزه شدن کریستال مایع متناسب با تصویر هر پیکسل روشن شده و تصویر تشکیل می گردد .

ن-آیا بین کیفیت تصویر در پلاسما ، ال سی دی و تلویزیون سی آر تی تفاوتی موجود میباشد ؟

از اینکه تلویزیون های پلاسما و ال سی دی تصویر باکیفیت عالی را بوجود می آورند شکی نیست اگرچه متخصصان دستگاهای بازی و سرگرمی هنوز معتقدند که تلویزیون های نسل قدیم ( سی آر تی ) تحرک تصویر را به بهترین نحو اجرا می نمایند . ولی پلاسما و ال سی دی نیز هر روز به سمت بهبود کیفیت تشکیل تصویر به مسیر خود ادامه می دهند .

بمنظور داشتن یک سینمای خانگی ، کیفیت رنگ و و تضاد رنگها در پلاسما خیلی بهتر از ال سی دی می باشد ، دلیل این است که نقاط با رنگ مشکی بدلیل خاموش بودن هر پیکسل بطور کامل سیاه دیده شده و رنگها برجسته تر و شفاف تر دیده میشوند که این پدیده را تصویر با کنتراست بالا جهت برتر شدن جزئیات تصویر می نامند حتی برخی طراحان وسازنده ها با تکنولوژی بلک استرچر نقاط مشکی را با شدت بیشتری نمایش داده که باعث بهبود چشمگیر کیفیت و پویایی تصویر می گردد .

اما در ال سی دی بدلیل وجود صفحه نورانی پشت پنل عبور پرتو های نورانی از لایه ال سی دی بوجود آوردن تصویر با کنتراست بالا مشکل بوده زیرا در هر صورت مقدار ینور از بین پیکسلها نشت کرده و سیاهی کامل را از بین میبرد . همچنین نشتی نورخلوص رنگه را نیز تحت تاثیر قرار میدهد اگرچه که در ال سی دی های تولید شده هر روز این نقیصه جبران شده و رو به بهبود است .

جدا از مسئله کنتراست تصویر زاویه دید پلاسما نیز بهتر از ال سی دی می باشد به این معنا که هر چه شما از زوایای مختلف و از دور به صفحه نمایش نگاه کنید تصویر واضح و نمایان می باشد .لازم بذکر است که این نقیصه نیز هر روز در تولید السی دی ها بهبود یافته و نه تنهابرخی از آنها مشابه پلاسما بوده بلکه بهتر نیز می باشد .

 

متخصصان بر این عقیده هستند که تصور در السی دی ها کمی مات بنظر میرسد مخصوصا در نمایش تصویر هایی با سرعت بالا مثل تصاویر ورزشی اما این نقص مربوط به مدل های قدیمی پنل ال سی دی بوده و در نسل جدید ال سی دی ای نقص بطور قابل ملاحظه ای جبران شده است بصورتی که این اختلاف خیلی ناچیز است .

این نکته جهت دانستن قابل توجه است که در هنگام خرید به این نکته توجه نموده که که مشخصه ریفرش ریت (refresh rate ) یا ریسپانس تایم ( response time) را بررسی نمود که بر اساس میلی ثانیه سنجیده می شود و هرجه عدد آن کوچک تر باشد تصویر های باسرعت بالا واضح تر طبیعی تر مشاهده می گردد.

قیمت : شاید بزرگترین مزیت پلاسما نسبت به ال سی دی قیمت مناسب تر آن باشد مخصوصا در تلویزیون های با سایز بزرگ که معمولا سایز های بزرگ پلاسما ارزانتر از ال سی دی با همان سایز می باشد .مسئله دیگر این است که تلویزون پلاسما از سایز 42 اینچ تا 63 اینچ را در بر میگیرد که این سایزها ارزانتر از ال سی دی است اما چنانچه بنابه محدودیت فضای نگهداری یا بنا بر سلیقه تلویزیون با سایز زیر 42 اینچ مورد نیاز باشد ، در اینصورت ال سی دی این نیاز را براورده می نماید .

شرایط محیطی : چنانچه محیط استراحت و تماشای تلویزیون شما محیطی پر نور می باشد ال سی دی تصویر بهتری به شما خواهد داد زیرا بازتاب نور در ال سی دی کمتر از پلاسما می باشد .

در این جا باید متذکر شد که رزولوشن ال سی دی از پلاسما بیشتر می باتشد بدین معنی که تهداد نقاط یا پیکسل های تشکیل دهنده تصویر در سطح صفحه نمایش در ال سی دی بیشتر از پلاسما بوده که باعث شارپ بودن تصاویرو مشههده بهتر جزئیات تصاویر می گردد .
هرچه عدد رزولوشن که معملا ضریب نقاط عمودی در نقاط افقی است بیشتر باشد تصویر از کیفیت بالا تری برخوردار است که بصورت 1288×768 و ….. نمایش داده میشود .

شاید در جایی این جمله را شما شنیده باشید که صفحه نمایش با 8/1 مگاپیکسل را دارا میباشد این دقیقا حاصل ضرب دو عدد نمایش رزولوشن می باشد .

مصرف انرژی : مصرف انرژی در ال سی دی کمتر از |لاسما می باشد به اینصورت که محاسبات نشان می دهند مصرف انرژی در ال سی دی 30 درصد کمتر از پلاسما می باشد .

وزن : ال سی دی همچنین سبکتر از پلاسما در سایز مشابه می باشد که حمل و نقل آن را آسانتر نموده و جهت نصب روی دیوار نیز مناسبتر است .

طول عمر مفید : طول عمر مفید ال سی دی بیشتر از پلاسما بوده بدین صورت که در پلاسما پس از گذشت 30000 ساعت کارکرد ، 50 درصد روشنایی کاهش یافته که آخرین مدل های پلاسما عمر مفیدشان بین 30000 تا 60000 ساعت بوده در حالی که در ال سی دی عمر مفید 60000 ساعت تضمین می گردد .

پس ماند تصویر بصورت شبح : ممکن است تاکنون شنیده باشید که تصویر ثابت شبح مانندی در صفحه نمایش دائما دیده میشود ای پدیده را ” برن این”( burn in ) یا سوختن فسفر پیکسلها بواسطه وجود یک تصویر ثابت بمدت طولانی روی صفحه نمایش مینامند که در پلاسماهای جدید برای رفع این نقص تصویرهای محافظ صفحه ( اسکرین سیور screen saver) را طراحی نموده اند ولی در ال سی دی این پدیده دیده نمی شود .
حال اگر شما همچنان جهت خرید تلویزیون های بزرگ با قطر کم در فروشگاه بسر میبرید و قصد خرید تلویزیون سایز بالاتر از 42 اینچ را دارید حتما پلاسما پیشنهاد میگردد بدلیل آنکه بسیار ارزانتر است .
درحالیکه ال سی دی اگرچه رزولوشن بالایی را به شما عرضه میدارد اما از نظر قیمت گرانتر است پس با بررسی مسائل فوق و بودجه تخصیص داده شده تصمیم خواهید گرفت . چنانچه مسائل مالی و قیمت اهمیت ندارد و فقط کیفیت تصویر و رنگ مهم است بطور قاطع سایز بزرگ نیز ال سی دی پیشنهاد خواهد شد .

در ارتباط با سایز های زیر 42 اینچ ، در کل پلاسما منتفی می باشد